သွ်မ္းျပည္နယ္ေရႊျဖဴတူးေဖာ္မႈေဒသခံ ၂၀၀၀ေက်ာ္ကို ထိခိုက္ဟု လားဟူအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕ ေျပာဆို

ေမလ ၈ရက္၊ ၂၀၁၂ခုႏွစ္။ ေစာခါးစူးညား (ေကအိုင္စီ)

သွ်မ္းျပည္နယ္အေရွ႕ပိုင္း တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ ေတာင္တန္းေဒသတြင္ ျမန္မာကုမၸဏီမ်ား၏ ပလက္တီနမ္ (ေခၚ) ေရႊျဖဴတူးေဖာ္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံလူထု ၂,၀၀၀ေက်ာ္ ထိခိုက္မႈမ်ားရွိေနသည္ဟု လားဟူအမ်ဳိးသမီးအစည္းအ႐ံုး-LWO က ယေန႔ အစီရင္ခံစာ ထုတ္ျပန္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ “ေရႊျဖဴအတြက္ သိမ္းယူျခင္း”အမည္ရွိ ၎အစီရင္ခံစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ LWO ၏ တာ၀န္ခံ နာဗစ္ဘိုက “သူတို႔(ေရႊျဖဴတူးကုမၸဏီ)က (ေတာင္ကမ္းပါး)လမ္းမႀကီးေတြ တူးေဖာ္ၿပီးမွ ေျမေတြေလ်ာက်လာၿပီး ေဒသခံေတြရဲ႕ ေတာင္ယာ၊ လက္ဖက္စိုက္ခင္း၊ မယ္ဇလီစိုက္ခင္း နဲ႔ အျခားဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္ခင္းေတြဟာ ေျမဖံုးလႊမ္းေတာ့ ပ်က္စီးကုန္တယ္။ ပ်က္စီးတဲ့ ေျမဧက စာရင္းေကာက္ထားတာနဲ႔ စာရင္း မေကာက္ႏိုင္ေသးတာ ရွိတယ္။”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။ ၎တို႔အဖြဲ႕၏ စာရင္းေကာက္ထားခ်က္အရ ေရႊျဖဴတူးေဖာ္မႈတြင္ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဖက္ ေတာင္တန္းေဒသရွိ လားဟူ အပါအ၀င္ အာခါႏွင့္ သွ်မ္းရြာ ၈ရြာမွ ေဒသခံမ်ား၏ ေျမဧက ၂၀၀ေက်ာ္ႏွင့္ အျခားပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို အတင္းအၾကပ္ ေရာင္းခ်ရန္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္မ်ားက ဖိအားေပးမႈမ်ားရွိၿပီး ေလွ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ ေျမယာသိမ္းယူမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္ဟု LWO က ေျပာသည္။ ၎အျပင္ သတၳဳတြင္းမွထြက္ေသာ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ ေျမယာမ်ား ပ်က္စီးမႈရွိသကဲ့သို႔ ေဒသတြင္းရွိ လမ္းမ်ားမွာလည္း သတၳဳကုမၸ ဏီမွ ကုန္တင္ကားႀကီးမ်ား သြားလာမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနသည္ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရွိသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၌ စိုင္းေနာင္ဟိန္း ကုမၸဏီက အဆိုပါ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေတာင္တန္းေဒသတေလွ်ာက္တြင္ ေရႊျဖဴ ရွိမရွိ စမ္း သပ္ၿပီး ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွ စတင္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ရာ ၂၀၁၀ခုႏွစ္တြင္ ေရႊျဖဴတူးေဖာ္ေရး ကုမၸဏီ ၅ခုရွိလာေသာ္လည္း ၂၀၁၂ခုႏွစ္တြင္ ကုမၸ ဏီ ၁၀ခု ထပ္မံ တုိးလာသည္ဟု LWO အစီရင္ခံစာ၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ ယင္းေရႊျဖဴတူးေဖာ္မႈမ်ားလာျခင္းသည္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးမႈထက္ ေဒသခံမ်ား၏ လူေနမႈဘ၀ကို ပိုမိုဆင္းရဲၾကပ္တည္း႐ံုသာမက ေတာင္ၾကားစမ္း ေခ်ာင္းမ်ား၏ ေခ်ာင္းေရစီးေၾကာင္း ေျပာင္းလဲျခင္း၊ ေရညစ္ညမ္းမႈျဖစ္ပြားျခင္း စသည့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကိုပါ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစသ ျဖင့္ ထိုလုပ္ငန္းမ်ား ခ်က္ခ်င္း ရပ္တန္႔ေရးကို ျမန္မာအစုိးရမွ လုပ္ေဆာင္ကိုင္တြယ္ေပးရန္ LWO က ေတာင္းဆိုထားသည္။ သို႔ေသာ္ ကုမၸဏီမ်ားက ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေစ်းေကာင္းသည့္ ကမၻာ့ရွားပါးသတၱဳ ေရႊျဖဴကို ဆက္လက္ တူးေဖာ္ကာ တ႐ုတ္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရႊျဖဴအ႐ိုင္း တတန္လွ်င္ ေဒၚလာ ၃၀၀ျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ေရာင္းခ်ေနသလို အစုအၿပံဳလိုက္ ေရာက္ရွိလာသည့္ ကုမၸဏီလုပ္သားမ်ားေၾကာင့္ အဆိုပါေဒသအတြင္း လိင္ေရာင္းဝယ္မႈလုပ္ငန္းလည္း ႀကီးထြားလာၿပီး ေဒသခံအမ်ဳိးသမီး ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရးလုပ္ငန္းတြင္ ပါ၀င္ေနၾကရသည္ဟု LWO က ဆိုသည္။ နာဗစ္ဘိုက “အဲဒီေဒသတြင္းက ေဒသခံေတြဟာ ေရႊျဖဴမလာတူးခင္က အမ်ဳိးသမီးေတြ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရးလုပ္ငန္းမွာ မရွိဘူး။ အခုလာတဲ့ အလုပ္သမားေတြက အမ်ဳိးသားသက္သက္ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြကို ျမဴဆြယ္လို႔တေၾကာင္း၊ စား၀တ္ေနေရးအခက္အခဲေၾကာင့္တ ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ မတတ္သာဘဲ လိင္လုပ္ငန္းကို လုပ္လာၾကတာ ျဖစ္တယ္”ဟု ရွင္းျပသည္။ ေဒသခံရြာသားမ်ားက ယင္းထိခိုက္ပ်က္စီးမႈမ်ားကို သတၳဳတူးေဖာ္သည့္ ကုမၸဏီႏွင့္ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားထံသို႔ သြားေရာက္တိုင္ၾကားခဲ့ ေသာ္လည္း အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈ တစံုတရာမွ် မရွိေၾကာင္း သိရသည္။ လားဟူအမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို စြမ္းရည္ ျမႇင့္တင္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ ေဆာင္ေပးေနသည့္ LWO ကို ၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(ျမန္မာႏိုင္ငံ)-WLB ၏ အဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္ကာ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ယခု “ေရႊျဖဴ အတြက္ သိမ္းယူျခင္း” အစီရင္ခံစာကို ထုတ္ေ၀ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။