ကရင္အေမြဆုိင္

၁။ ကရင္မ်ားသည္ အေမြဆုိင္မ်ားျဖစ္သည္

ကရင္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းသုိ ့ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ၀င္ေရာက္လာေသာ လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္သည္ဟု ရာဇ၀င္ ဆရာၾကီးမ်ားမ်ားက ၀န္ခံၾကေလသည္။ ရာဇ၀င္တုိင္းလုိုလုိပင္ ကရင္မ်ားသည္ မြန္ႏွင့္ျမန္မာ မ်ားမေရာက္မွီ ကနဦးေရာက္ရွိလာေၾကာင္းကုိ အတိအလင္း ရွင္းလင္းေဖၚျပထားသည္ကုိ ေတြ ့ရွိ ၾကရေလသည္။ ေနာက္မွ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ လူမ်ဳိးမ်ား၏စည္းလုံးမႈ အင္အားေတာင့္တင္းမႈ တုိ ့ ေၾကာင့္ ကရင္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ ေအာက္ပုိင္းေဒသတေလွ်ာက္ႏွင့္ ေတာင္ရုိးေပၚသုိ ့ ေရႊ ့ေျပာင္း ေနထုိင္ၾကရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္တုိင္း၌ လုိလုိပင္ ခုတ္တြင္ရွင္းလင္းၿပီး လယ္ေျမမ်ားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ညီညြတ္မႈနည္းပါးသျဖင့္ မြန္ႏွင့္ျမန္မာမ်ားက တလွည့္စုိးမုိးအုပ္ ခ်ုပ္ခဲ့ၾကေလသည္။ မြန္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ၾကီးကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ၿပီး ေနာက္ ျမန္မာမ်ားက လက္နက္အင္အားျပဳကာ ၉၅ ႏွစ္ခန္ ့မွ် ဆက္လက္မင္းလုပ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ၎ေနာက္ အဂၤလိပ္မ်ားက ႏွစ္ေပါင္းတရာခန္ ့ ထပ္မံ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကျပန္ေလသည္။ အတၱလႏၱိတ္စာခ်ဳပ္အရ အဂၤလိပ္မ်ားက ျမန္မာမ်ားကုိ တုိင္းျပည္ ျပန္လည္ေပးအပ္ခြင့္ရွိလွ်င္ ျမန္မာမ်ားက ကရင္မ်ားကုိ တုိင္းျပည္ျပန္အပ္ႏွင္းေရးအတြက္ ေႏွာင့္ ေႏွးဘြယ္ရာမဟုတ္ေခ်။ ရာဇ၀င္ေၾကာင္းအရ ကရင္မ်ားသည္ မိမိတုိ ့၏ ဓါးဦးမက်ေနရာမ်ားကုိ မိမိတုိ ့ ၏ စိတ္သေဘာအရ အလုိအေလွ်ာက္ စြန္ ့ခြာသြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ သူတပါး၏ ႏုိင္ထက္စီး နင္းမႈေၾကာင့္သာ ေရွာင္တိမ္းထြက္ ခြာေပးရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ဤတုိင္းျပည္ၾကီးသည္ ကရင္အမ်ဳိး သား မ်ား၏ အေမြဆုိင္တုိင္း ျပည္ၾကီးျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကရေခ်သည္။

၂။ မ်ဳိးရုိးဇာတိမတူ ျခားနားေသာလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ျခင္း

ကရင္လူမ်ဳိးသည္ ေမာင္ဂုိးလီးယားတုိင္းျပည္မွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာ၍ ျမန္မာလူမ်ဳိး မ်ား သည္ တိဘက္တုိဘာမင္လူမ်ဳိးမ်ားမွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာေၾကာင္းကုိ ရာဇ၀င္တုိင္းက ၀န္ ခံၾကေလသည္။ သုိ ့ျဖစ္၍ ကရင္ႏွင့္ျမန္မာသည္ ဇာတိပကတိအားျဖင့္ အမ်ဳိးမတူေသာ လူမ်ဳိးကြဲမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္း ထင္ရွားေလသည္။ ဘာသာစကား၊ စိတ္ေန သေဘာထား၊ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ရုိးရာျခင္းမတူ ေသာ လူတမ်ဳိးႏွင့္တမ်ဳိးတုိ ့သည္ မည္သည့္ နည္းႏွင့္မွ် လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းျဖစ္သည္ဟု မစြပ္စြဲႏုိင္၊ (၀ါ) ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္၊ မျပဳအပ္ေခ်။ ဗမာကုိကရင္ျဖစ္ ရမည္ဟူ၍၎၊ ကရင္ကုိဗမာျဖစ္ရမည္ ဟူ၍၎၊ အတင္းသိမ္းသြင္းျခင္းငွာမအပ္။ လူမ်ဳိးသည္ လူမ်ဳိးသာျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း တေထာင္ ေက်ာ္ခန္ ့က အတူတကြေနထုိင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏွင့္ကရင္မ်ားသည္ ယေန ့အထိ လူတမ်ဳိးတည္း မျဖစ္ႏုိင္ေသးသည္ကုိ ေထာက္လွ်င္ ေနာင္ကုိလည္း မည္သည့္အခါမွ် လူတမ်ဳိးတည္း ျဖစ္ႏုိင္ဘြယ္ရာ အေၾကာင္းမရွိေခ်။ သုိ ျ့ဖစ္၍ ျမန္မာသည္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ရွိသည္ျဖစ္က ကရင္သည္လည္း တုိင္းျပည္ႏွင့္ ရွိအပ္သည္ကုိ အေျမာ္အျမင္ ၾကီးသူတုိင္း ျငင္းကြယ္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ ေခ်။

၃။ ကရင္သည္ လူနည္းစုမဟုတ္

ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားကုိ လူနည္းစုဟု ယူမွတ္ၾကေသာ္လည္း အမွန္မွာ ကရင္သည္ လူနည္းစုမ ဟုတ္ေခ်။ ဂ်ပန္ေခတ္က ေကာက္ယူေသာ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ကရင္ လူဦးေရမွာ ၄ သန္းခြဲ မွ်ျဖစ္ေလသည္။ တနသၤာရီတုိင္း၌ ကရင္သည္ လူမ်ားစုျဖစ္၍ ဧရာ၀တီတုိင္း၌ ကရင္သည္ ျမန္မာ မ်ားႏွင့္ လူဦးေရမ်ားစြာ ကြာျခားျခင္းမရွိသည့္အျပင္ ယုိးဒယားျပည္၌ ကရင္အမ်ဳိးသားဦးေရ ႏွစ္ သန္းေက်ာ္ရွိသည္ကုိ ကရင္အမ်ဳိးသားတုိင္း သိရွိၿပီးျဖစ္ေလသည္။ အင္ဒုိခ်ဳိင္းနားျပည္၌လည္း ကရင္အေျမာက္အမ်ားရွိေသးသည္။ ျမန္မာျပည္၊ယုိးဒယားျပည္ႏွင့္ အင္ဒုိခ်ဳိင္းနား သုံးျပည္ေထာင္ ရွိကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားကုိ ေပါင္းလုိက္သည္ရွိေသာ္ ကရင္သည္ လူမ်ားစုျဖစ္ေၾကာင္းပုိမုိနားလည္ ႏုိင္ၾကေပမည္။ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ကခ်င္လူဦးေရသည္ တသိန္းခြဲမွ်သာရွိေသာ လူ နည္းစုကေလးပင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ကခ်င္လူမ်ဳိးသည္ ျပည္ေထာင္စုတခုႏွင့္ ရွိ ေနၾကၿပီ။ သုိ ့ ႏွင့္ ကခ်င္အမ်ဳိးသားမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာမ်ားျပားေသာ ကရင္လူမ်ဳိးကုိ တုိင္း ျပည္မရ ထုိက္ဟု အေျမွာ္အျမင္နည္းသူမ်ားကသာ ဆုိႏုိင္ၾကေပသည္။ သုိ ့ျဖစ္၍ ကရင္အမ်ဳိးသား မ်ားသည္ တုိင္းျပည္ကုိ မရမျခင္း ေက်နပ္မႈရၾကလိမ့္ မည္မ ဟုတ္ေခ်။

၄။ လူမ်ဳိးတည္တံ့ခုိင္ျမဲေရး

ကရင္လူမ်ဳိးတုိ ့သည္ ရာဇ၀င္ေၾကာင္းအရ အမ်ဳိးရုိးဇာတိအားျဖင္၎၊ သီးျခားေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး ျဖစ္သည့္အတုိင္း မိမိတုိ ့၏အမ်ဳိး တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားျခင္းကုိ အလ်ည္း မလ္ုိလားၾကဘဲ လူမ်ဳိး တည္တံ့ခုိင္ျမဲေရးကုိသာ အစဥ္သျဖင့္ လုိလားေတာင့္တၾကေလသည္။

ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ မိမိတုိ ့၏ ရုိးသားျခင္း၊ ရဲရင့္ျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္း၊ ၀ိရိယရွိျခင္း၊ စိတ္သေဘာျဖဴစင္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္ျခင္းတုိ ့ျဖင့္ အျမဲဂုဏ္ယူ တတ္ၾကေလသည္။ မိမိတုိ ့၏ ဘာသာစကားမ်ား ကုိလည္း အျမတ္တႏုိးထားၾကေလသည္။ လူမ်ဳိးေရး တည္တံ့မႈသည္ကား မိမိတုိ ့ တုိင္းျပည္၊ မိမိတုိ ့၏ အစုိးရရွိျခင္း အေပၚတြင္သာ တည္လ်က္ရွိေလသည္။

ရည္ညြန္း ကရင္အမ်ဳိးသားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္။