လူသားဆန္မႈႏွင့္ ယေန႔ကမၻာ

ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကာလ ကမၻာ့ေပၚရိွ ႏိုင္ငံတုိင္းမွ ျပည္သူမ်ား အေတာင့္တဆံုးႏွင့္ အလိုအပ္ဆံုး အရာကား လူသားဆန္စြာ၊ လူပီသစြာ သက္ရွင္ ေနထိုင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူအမ်ားစုႀကီး၏ ဆႏၵကား မျပည့္၀ေသး။ ေနရာမ်ားစြာတြင္ ျငင္းဆန္ခံေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ လူသားတို႔အား မ်ဳိးတံုး သတ္ျဖတ္ေနသည္ကိုပင္ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ အိရီွ ဆိုသည့္ဂ်ပန္လူငယ္ေလးသည္ တိုက်ဳိၿမိဳ႕ အေရွ႔ဖက္ အရပ္ေဒသမွ ခ်မ္းသာေသာ ေျမပုိင္ရွင္ တဦး၏ သားျဖစ္သည္။ သူသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားတဦး ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ အထက္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ တိုက်ဳိေဆးတကၠသိုလ္သို႔ ၀င္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ လူနာတို႔၏ အသက္ကို ကယ္တင္ဖို႔ရန္ ျဖစ္သည္။ အိရီွ အထူး၀ါသနာထံုေသာ ဘာသာရပ္ကေတာ့ ဇီ၀ပိုးမႊားမ်ားကို ေလ့လာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ အေၾကာင္းအရင္းက သူ႔ကို ေစ့ေဆာ္လုိက္သည္မသိ၊ ဆရာ၀န္ ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္မွ သူ႔အား ၁၉၂၈ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံတြင္ ဇီ၀ပိုးမႊားဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ား ေလ့လာရန္ အတြက္ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ သည့္ေနာက္ ပထမကမၻာစစ္အတြင္းက ဂ်ာမန္တပ္မေတာ္အသံုးျပဳခဲ့သည့္အဆိပ္ေငြ႔ ဓါတုလက္နက္မ်ား အေၾကာင္း အထူးျပဳ ေလ့လာခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ သူသည္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္အတြင္း၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အဆင့္အထိ ရာထူး တိုးတက္လာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္အစိုးရက သူ႔အား ထိုအခ်ိန္ကဂ်ပန္တို႔ သိမ္းပုိက္ထားေသာ တရုတ္ျပည္ မန္ခ်ဴးကိုး ေဒသအတြင္းရွိ ဟာဘင္ဆိုေသာအရပ္၌ ပိုးမႊားလက္နက္မ်ား တီထြင္စမ္းသပ္ရန္အတြက္ ဌာနတခုဖြင့္လွစ္ လုပ္ကုိင္ေစခဲ့သည္။ ၁၉၄၁ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဂ်ပန္တို႔ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို အငိုက္ဖမ္းဗံုးၾကဲတုိက္ခုိက္ျခင္းေၾကာင့္ အေမရိကန္တို႔ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ အတြင္း၀င္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တို႔ကို လက္တုံ႔ျပန္ရန္အတြက္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ဆန္းပုိင္းေလာက္တြင္ အေမရိကန္ ေလတပ္မွ ဂ်ပန္ကုန္းေျမကို ပထမဆံုး အႀကိမ္ စတင္္ ဗံုးၾကဲတုိက္ခုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ ေလယာဥ္မ်ားသည္ သူတို႔ မူလထြက္ခြါလာသည့္ အေျခခံစခန္းသို႔ ျပန္ရန္ ေ၀းလြန္းၿပီး ေလယာဥ္မ်ားအတြက္ ဆီမလုံေလာက္ေသာေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏွင့္ မဟာမိတ္ျဖစ္ေသာ ခ်န္ေကရိွတ္၏ တရုတ္တပ္မေတာ္မွ စိုးမိုးထားေသာ တရုတ္ျပည္အတြင္း အခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားသို႔ ဆင္းသက္ခဲ့ရသည္။ ဂ်ပန္ျပည္ ဗံုးအၾကဲခံရသည့္အတြက္ ဂ်ပန္အစိုးရ ယမ္းပံုမီးက်ျဖစ္ကာ အေမရိကန္တို႔ကို လက္တံု႔ျပန္ရန္ ခ်က္ျခင္း ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ ကုန္းေျမအထိ သြားေရာက္ဗံုးၾကဲ ရမည့္ ခရီးကား အသြားအျပန္ မုိင္ေပါင္း (၁၈, ၀၀၀) ေက်ာ္ရိွသည့္အတြက္ ထိုေခတ္က ဂ်ပန္ေလယာဥ္မ်ား အတြက္ ေ၀းလြန္းလွသည္။ မျဖစ္ႏုိင္။ ထို႔အတြက္ အေမရိကန္ ေလယာဥ္မ်ားကို ဆင္းသက္ခြင့္ေပးေသာ ခ်န္ေကရိွတ္ အစိုးရကို လက္တုံ႔ျပန္ရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ ရိုးရိုး လက္တုံ႔ျပန္ျခင္း မဟုတ္။ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ဆိုသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိရီွ တီထြင္ထားေသာ ပိုးမႊားဗံုးမ်ားကိုလည္း စမ္းသပ္သည့္အေနျဖင့္ မန္းခ်ဴးကုိးေဒသ တေနရာတြင္ ၾကဲခ်လုိက္သည္။ ထိုဗံုးၾကဲေလယာဥ္အုပ္စု သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိရီွ၏ တုိက္ရိုက္ကြပ္ကဲမႈ ေအာက္တြင္ ရိွသည္။ အဆိုပါ ပိုးမႊားဗံုးမ်ားမွ ကာလ၀မ္း၊ အသဲေရာင္ အသား၀ါ၊ ပုလိပ္ေရာဂါ၊ တိုက္ဖြိဳက္ေရာဂါ အစရိွသည့္ ပိုးမႊားမ်ားေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္သူ (၂၅၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ အဆိုပါ ပိုးမႊားလက္နက္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ တရုတ္ျပည္သူတို႔၏ သားေျမးမ်ားမွ ဂ်ပန္အစိုးရအား ေလ်ာ္ေၾကးေပးရန္ ယေန႔အထိတိုင္ ေတာင္းဆို တုိက္ပြဲ၀င္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ဂ်ပန္စစ္၀ါဒီတို႔သည္ ကေလးမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အပါအ၀င္ တရုတ္ျပည္သူမ်ားကို သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ ၁၉၃၇ ဒီဇင္ဘာလအတြင္းက နန္ကင္းလူသတ္ပြဲအား တရုတ္ျပည္သူတို႔ မေမ႔ေသး။ ဂ်ပန္စစ္၀ါဒီတို႔၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ မတုိင္ခင္ႏွင့္ စစ္ႀကီးအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ရေသာ တရုတ္ျပည္သူမ်ား၏ အေရအတြက္ကား သန္းေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ရိွခဲ့သည္။ ဂ်ပန္စစ္၀ါဒီတို႔ တရုတ္ျပည္တြင္ ထင္တုိင္းၾကဲေနသည္ကို ထိုအခ်ိန္က ယဥ္ေက်းပါသည္ဆိုေသာ အေနာက္တုိင္း အစိုးရမ်ားမွ သည္အတုိင္း လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုႏုိင္ငံမ်ား အားလံုးကသူတို႔ ကိုယ္တုိင္ တရုတ္ျပည္ေျမႀကီးေပၚတြင္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ စစ္မခင္းၾကေသာ္လည္း တရုတ္ျပည္ဆိုသည့္ အသားတံုးႀကီးအား ေတာေခြးမ်ားကဲ့သို႔ ရသည့္ဖက္မွ ၀င္ဆြဲမည္ ဆိုေသာ စိတ္ကူးရိွေနေသာ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္ႀကီးအၿပီးတြင္ ဂ်ပန္စစ္အစိုးရအတြင္းရိွ တာ၀န္ရိွသူမ်ားအား စစ္ႀကီးအတြင္း ေနရာမ်ားစြာတြင္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တို႔ အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားအတြက္ မဟာမိတ္ခံုရံုးမွ ေသဒဏ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား အသီးသီး ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအထဲတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိရီွမပါ။ မပါသည့္အျပင္ သူ႔အား စစ္ၿပီးကာလ အေမရိကန္ပိုးမႊား လက္နက္ သုေတသန လုပ္ငန္းတြင္ အထူးအႀကံေပး အရာရိွအျဖစ္ ခန္႔ထားခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိရီွ ကြယ္လြန္သည္။ အက်ဳိးစီးပြါး ႏွင့္ ပတ္သက္လာေသာ အခါလူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ခဲ့သည့္၊ လူသားတို႔အေပၚ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ အခ်ဳိ႔ ရာဇ၀တ္ေကာင္မ်ား သည္ပင္လွ်င္ အကာကြယ္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာမ်ားမွ စစ္ႀကီးအၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အၾကာတြင္ ဂ်ပန္စစ္ျပန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းမႈ မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဂ်ပန္တို႔ဘာေၾကာင့္ စစ္ရံႈးခဲ့ရသနည္း။ ဂ်ပန္စစ္ျပန္ႀကီးတို႔၏ အေျဖမ်ားတြင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံစစ္ရႈံးရျခင္း အေၾကာင္းသည္ အခ်က္အလက္ေပါင္းမ်ားစြာ အေပၚတြင္ အမီွျပဳ၍ ေျပာရမည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအထဲတြင္ အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္ကေတာ့ ထိုအခ်ိန္က ဂ်ပန္အစိုးရသည္ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့ခဲ့ၾကသည္ဟု ေျဖဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ဂ်ပန္တို႔ဘာ့ေၾကာင့္ စစ္ရံႈးခဲ့ရသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာထဲမွ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္ဟုလည္း တင္ျပခဲ့ၾကသည္။ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့ေသာစိတ္သည္ ဖက္ဆစ္စနစ္ႏွင့္ စစ္၀ါဒီ လုပ္ရပ္တို႔ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ ႀကီးထြားလာခဲ့ရသည္ဟုလည္း ထိုစစ္ျပန္ႀကီးမ်ားမွ ေျဖၾကားခဲ့ၾကသည္။ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့သည့္လုပ္ရပ္မ်ားကို လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ စတင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက ေတာက္ေလွ်ာက္ ေတြ႔ၾကံဳလာခဲ့ရသည္။ မိမိအႏုိင္ရလိုမႈ၊ ပုိင္စိုးလိုမႈ၊ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လိုမႈႏွင့္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈတို႔ အတြက္ အင္အားနည္းသူမ်ား ႏိွပ္ကြပ္ခံလာခဲ့ၾကရသည္မွာလည္း ကေန႔အထိပင္ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္က ၾသစေတးလ်တုိက္တြင္ ေဒသခံ အေဘာ္ရီးဂ်င္းမ်ားသည္ လူျဖဴတို႔၏ တိရိစၧာန္ကဲ့သို႔ အမဲလုိက္၍ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္မွာ အေျမာက္အမ်ား။ အေဘာ္ရီးဂ်င္း ကေလးမ်ားအား မိခင္တို႔ရင္ခြင္ထဲမွ လုယူ၍ လူျဖဴတို႔ စာေပ၊ ယာဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္မႈတို႔အတိုင္း ျဖစ္လာေစရန္ ေလ့က်င့္ေရး စခန္းမ်ားသို႔ ပို႔ခဲ့သည္။ ဤသည္မ်ားလည္း လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၾသစေတးလ် လူျဖဴအစိုးရအတြင္း ထို႔အတြက္ တာ၀န္ရိွသူ မည္သူတဦးတေယာက္မွ အပစ္ေပး အေရးယူျခင္း မခံခဲ့ရ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔သည္ လူျဖဴမ်ား ၾသစေတးလ်တုိက္သို႔ လာေရာက္အေျခမခ်ခင္ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက ရိွႏွင့္ေနၿပီးေသာ ေဒသခံစစ္စစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔သာ္ ေဒသခံအေဘာ္ရီးဂ်င္းမ်ားသည္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ား ေႏွာင္းပုိင္းေလာက္ အထိေျမယာပုိင္ဆုိင္ခြင့္ႏွင့္ မဲေပးပုိင္ခြင့္မရိွခဲ့။ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံသည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္ေသာ္လည္း အေဘာ္ရီးဂ်င္းမ်ား သည္ ယေန႔အထိ ဆင္းရဲေသာ၊ ပညာမဲ့ေသာ လူအုပ္စုမ်ားသာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ အေမရိကတုိက္ကို ဥေရာပမွလူျဖဴမ်ား လာေရာက္အေျခခ် ေနထုိင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေဒသခံ ရက္အင္ဒီးယန္းအုပ္စုမ်ား မ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရသည္။ ထိုအထဲတြင္ ထင္ရွားေသာ ျဖစ္ရပ္တခုမွာ ရွာရိုးခီးဆိုသည့္ ေဒသခံ ရက္အင္ဒီးယန္း အုပ္စုသည္ အေမရိကန္စစ္တပ္ႏွင့္ တုိက္ပြဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ကေနဒါႏုိင္ငံႏွင့္ နယ္စပ္ျခင္း ထိစပ္ေနသည့္ ေျမာက္ဖက္ပုိင္းသို႔ ထြက္ေျပးဆုတ္ခြါလာခဲ့ရသည္။ ထိုကာလမ်ားအတြင္း ကေလးႏွင့္အမ်ဳိးသမီးမ်ား အပါအ၀င္ အစုလုိက္ အၿပံဳလုိက္ အသတ္ခံခဲ့ရေသာ ရွာရိုးခီးလူဦးေရမွာ (၃၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ရိွခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႔ေသးငယ္ေသာ ရက္အင္ဒီးယန္း အုပ္စုမ်ား ဆိုလွ်င္ ထိုေျမႀကီးမွ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကရသည္။ ခရုိင္စလာ ေမာ္ေတာ္ကား ကုမၸဏီမွ ရွာရိုးခီး ဆုိေသာ နာမည္ျဖင့္ေခတ္မီွ ဂ်စ္ကားမ်ား ထုတ္လုပ္၍ ကမၻာတ၀ွမ္းတြင္ ေရာင္းခ်ေနသည္။ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရေသာ ရွာရိုးခီးမ်ားကို အမွတ္ရ ေအာက္ေမ့ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ထိုအမည္ကို ကင္ပြန္းတပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ဟုလည္း တခ်ဳိ႔က ဆိုၾကသည္။ ေနာက္ၾကခဲ့ၿပီ ဟုသာဆိုျခင္ေတာ့သည္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကို သိမ္းပုိက္ရန္ ၀င္ေရာက္လာေသာ အေမရိကန္စစ္တပ္မ်ားသည္ ေတာင္ဖက္ပုိင္းရိွ အိုကီနာ၀ါကြ်န္းစုကို အရင္ တုိက္ခုိက္သိမ္းပိုက္ရသည္။ အေမရိကန္စစ္သား အေျမာက္အမ်ားက်ဆံုးခဲ့၍ အိုကီနာ၀ါကြ်န္းသားႏွင့္ဂ်ပန္ စစ္သားမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ေသေၾကခဲ့ရသည္။ ဂ်ပန္ကြ်န္းမႀကီးကို ဆက္လက္သိမ္းပိုက္မည္ဆိုလ်င္ အေမရိကန္ စစ္သားမ်ား သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးႏုိင္သလို ဂ်ပန္အရပ္သူ အရပ္သားမ်ားလည္း သန္းဂဏန္းမွ် ေသေၾကၾကလိမ့္မည္ဟု အေမရိကန္ အစိုးရမွ တြက္ခ်က္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အတြက္ သန္းဂဏန္း လူဦးေရေသေၾကမႈကို ေရွာင္လႊဲႏုိင္၍ စစ္ႀကီး အျမန္ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေရးအတြက္ အႏုျမဴဗံုးမ်ားကို ဟီရိုရီွးမားႏွင့္ နာဂါစကီၿမိဳ႔မ်ား ေပၚသို႔ ၾကဲခ်ခဲ့ရသည္ဟု အေမရိကန္ အစိုးရမွ ဆင္ေျခေပးခဲ့သည္။ ဤသည္လည္း လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းဟု မဆိုႏုိင္သေလာ။ ကိုရီးယားကြ်န္းဆြယ္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ စစ္ပြဲမ်ား၊ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံအပါအ၀င္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားေဒသတြင္ ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ စစ္ပြဲမ်ားတြင္ အေမရိကန္အစိုးရ၏ ၾသဇာတည္ေဆာက္လိုမႈ ေလာဘေၾကာင့္ ထိုႏုိင္ငံရိွျပည္သူမ်ား အတံုးအရံုး ေသေၾက ခဲ့ရသည္မွာ ႏွစ္သိပ္မၾကာေသး။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲႀကီး ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။ တရား၀င္စာရင္းမ်ားအရ စစ္ႀကီး အတြင္း ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိး တသန္းေက်ာ္ ရိွခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေပ်ာက္ဆံုး စာရင္း၀င္ ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိး အေရ အတြက္ကား (၃) သန္း ရိွသည္။ ဗီယက္နမ္ျပည္သူ (၄) သန္းေက်ာ္ အသက္ဆံုးရံႈးခဲ့ရသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက ဟစ္တလာ၏ နာဇီတပ္ဖြဲ႔မ်ားက ဂ်ဴးလူမ်ဳိး (၆) သန္းေက်ာ္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ သည္ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ အမ်ားသိၾကသည္။ ပိုလန္လူမ်ဳိးမ်ား၊ ဂ်ပ္ပစီဟု သတ္မွတ္ခံရေသာ ရိုေမးနီးယန္းမွ အုပ္စုမ်ား၊ ဟန္ေဂရီ လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ နာဇီတို႔သိမ္းပုိက္ထားေသာ အျခားႏုိင္ငံမ်ားမွ လူမ်ဳိးမ်ားလည္း အေထာင္အေသာင္းႏွင့္ ခ်ီ၍ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ၾကရတာက လူသိပ္မသိ။ ထိုထက္မက တိုက္ပြဲတြင္ ဖမ္းဆီးခံရေသာ စစ္သံု႔ပန္းမ်ားလည္း ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ အသတ္ခံ ခဲ့ၾကရသည္။ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ေသာ၊ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တို႔ အေပၚက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့ေသာ ဖက္ဆစ္တပ္မ်ား၏ က်ဴးေက်ာ္မႈ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ရုရွားလူမ်ဳိး သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၁ တြင္ရုရွားႏုိင္ငံကို ဟစ္တလာ၏ ဂ်ာမန္စစ္တပ္မ်ား စတင္ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ စစ္ႀကီး ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။ ထိုကာလမ်ားအတြင္း တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးေသာ၊ ဒဏ္ရာအနာတရ ျဖစ္၍ ေသဆံုးေသာ၊ ငတ္မြတ္၍ ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ၊ အစုလိုက္အၿပံဳလုိက္ အသတ္ခံခဲ့ရေသာ၊ ဂ်ာမန္တို႔၏ အလုပ္ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ ဒဏ္ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ရုရွားလူမ်ဳိးစုစုေပါင္း၏ အေရအတြက္သည္ (၂၃) သန္းရိွခဲ့သည္။ ေတာင္အာဖရိက ႏုိင္ငံတြင္လည္း လူျဖဴအစိုးရ၏ ေခတ္အဆက္ဆက္ဖိႏိွပ္မႈ ေအာက္၌အာဖရိကန္ လူမဲအမ်ားအျပား အသတ္ခံ၊ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံ၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္း ၾကခံခဲ့ရသည္။ လူမဲမ်ားသည္ လူျဖဴရပ္ကြက္မ်ား အတြင္းသို႔ ပတ္စ္ပို႔ မရိွပါက ၀င္ထြက္သြားလာျခင္းမျပဳရ။ အမွန္ကတယ္တြင္ ထိုလူမဲမ်ားသည္ ေဒသခံစစ္စစ္မ်ားျဖစ္သည္။ မင္ဒဲလားသည္ ေထာင္ထဲတြင္ (၂၇) ႏွစ္က်ခံခဲ့ရသည္။ ထင္ရွားေသာ လူမဲေခါင္းေဆာင္မ်ားစြာ သတ္ျဖတ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ ခံခဲ့ရသည္။ တိတ္တဆိတ္ အသတ္ခံခဲ့ရသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲတြင္ စတိဘီကို ဆိုသည့္ လူမဲေခါင္းေဆာင္သည္ အထူးထင္ရွားသူ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေပါင္း (၂၅, ၀၀၀) ေက်ာ္သည္ ခံုရံုးအတင္မခံရဘဲ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ရသည္။ အျခား အျခားေသာ အာဖရိကႏုိင္ငံမ်ားရိွ လူမဲမ်ားသည္လည္း လူျဖဴအုပ္စိုးသူ ကိုလိုနီအရွင္သခင္မ်ား လက္ေအာက္တြင္ အေျမာက္အမ်ား ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ဘယ္ဂ်ီယံကြန္ဂိုတြင္ သတ္ျဖတ္ႏိွပ္စက္ခံရေသာ လူမဲမ်ား၏ အျဖစ္အပ်က္သည္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၀ ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားအထိ ဆက္လက္ျဖစ္ပြါးေနခဲ့သည္။ ထုိအျဖစ္ဆိုးမ်ားသည္ လူမ်ဳိးမတူသူက ေနာက္လူမ်ဳိးမတူသူမ်ား အေပၚက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူမ်ဳိးတူ၊ အုပ္စု၀င္တူသူ အခ်င္းခ်င္း လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္က်ဴးလြန္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ားလည္း ရိွေနေသးသည္။ ဆိုဗီယက္ ရုရွားမွ အာဏာရွင္ႀကီး စတာလင္ လက္ထက္တြင္ သူ႔အာဏာကို ထိပါးမည့္သူမ်ားဟု သတ္မွတ္ခံရေသာ ရုရွားလူမ်ဳိး ႏွစ္သန္းေက်ာ္အား သတ္ျဖတ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ရုရွားမ်ားအား “ဂူးလပ္” ဟုေခၚေသာ အလုပ္အက်ဥ္းစခန္းမ်ား (ရုရွားမဲဇာ) သို႔ပို႔ခဲ့သည္။ ထိုအလုပ္ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ အဓမၼ လုပ္အားေပးမ်ား ခုိင္းေစခံရၿပီး ေရာဂါဘယဒဏ္၊ ရာသီဥတုဒဏ္၊ ငတ္မြတ္မႈဒဏ္ႏွင့္ ႏိွပ္စက္ၫွင္းပမ္းမႈ ဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ ရုရွားလူမ်ဳိးမ်ား သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ၁၉၅၉ တြင္ တရုတ္စစ္တပ္မ်ား တိဗက္ျပည္ကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပုိက္ခဲ့သည္။ တိဗက္လူမ်ဳိး အမ်ားအျပား ေသဆံုးခဲ့ရ သည္။ ဒလုိင္လားမား ဦးေဆာင္သည့္ တိဗက္မ်ား သူတို႔ကိုယ္ပုိင္ တုိင္းျပည္မွ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။ တရုတ္ျပည္တြင္ ၁၉၆၆၊ ၁၉၆၇ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း တရုတ္ျပည္သူ (၅၀၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ အေျမာက္အမ်ား ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ၾကရသည္။ ယခုအထိလည္း တရုတ္အစိုးရသည္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖါက္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ က်ဴးလြန္ေနဆဲျဖစ္သည္။ အိႏိၵယႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရသည့္ ၁၉၄၇ တြင္ ပါကစၥတန္ကို ခြဲထြက္ခြင့္ေပးလုိက္ရသည့္အတြက္ ဟိႏၵဴႏွင့္ မြတ္စလင္မ်ား အၾကား သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ လူတသန္းေက်ာ္ ရိွခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ယေန႔လက္ရိွ ကာလတြင္ပင္လွ်င္ လူမ်ားစု ဟိႏၵဴမ်ားက လူနည္းစုမြတ္စလင္မ်ားကို သတ္ေနသည္ကို အာဏာပုိင္မ်ားက လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အေတာ္ေလး သတ္ျဖတ္ၿပီးမွ အာဏာပုိင္မ်ားက ၀င္ေရာက္ဟန္႔တားသည္။ မြတ္စလင္တို႔၏ အႏၱရာယ္ (ပါကစၥတန္ ႏုိင္ငံ၏ အႏၱရာယ္) ရိွေနသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ဟိႏၵဴလူမ်ားစုႀကီး အတြင္းရိုက္သြင္းသည့္ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်က္ေပၚတြင္ အေျခခံ၍ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲပို၍ ရေအာင္ ဆြယ္ၾကေသးသည္။ ဟိႏၵဴဇာတ္ျမင့္မ်ားက ဇာတ္နိမ့္မ်ားႏွင့္ ဇာတ္မရိွဟု သတ္မွတ္ခံရေသာ အုပ္စုမ်ားကို အႏုိင္က်င့္ သတ္ျဖတ္ေနၾကသည္မွာလည္း ယခုအထိ အေတာမသတ္ႏုိင္ေသး။ စနစ္တက် ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရမ်ားက ထိုကိစၥမ်ားကို လူမႈေရး ဘာသာေရး ပဋိပကၡအသြင္ သေဘာထားကာ သူတို႔လည္း ဘာမွမတတ္ႏုိင္ ဆိုသည့္ပံုစံႏွင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန ၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက သူတို႔၏အာဏာ အက်ဳိးစီးပြါးအတြက္ ဖံုးကြယ္ရုပ္ဖ်က္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံတြင္ ပိုေပါ့ဦးေဆာင္ေသာ ခမာနီတို႔ ရက္စက္မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံသားတို႔မွာ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ ခဲ့သည္။ ပိုေပါ့ ေသဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားမ်ဳိးႏြယ္တို႔အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ား အတြက္ အျခား တာ၀န္ရိွသူတို႔ အခုအထိ အပစ္ေပး အေရးယူမခံရေသး။ ၁၉၇၄ တြင္ အာဖရိကတုိက္မွ ယူဂႏၵာႏုိင္ငံတြင္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အီဒီအာမင္ အာဏာသိမ္းခဲ့သည္။ သူ႔လက္ထက္တြင္ အတုိက္ခံမ်ားႏွင့္ အတုိက္ခံ အားေပးသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္မွာ သိန္းဂဏန္းအထိရိွခဲ့သည္။ ရ၀မ္ဒါ ႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၉၄ တံုးက ဟူတူႏွင့္တူစီ လူမ်ဳိးတို႔ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ တသန္းေက်ာ္။ လတ္တေလာ ျဖစ္ေနသည့္ ဆူဒန္ႏုိင္ငံမွ လူမ်ဳိးတံုး သတ္ျဖတ္မႈမ်ား သည္လည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။ လူဦးေရ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ ထြက္ေျပးရကာ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ေနထုိင္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ယေန႔အထိလည္း အာဖရိကတုိက္တ၀ွမ္းလံုး၌ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနေသာ၊ သတ္ျဖတ္ေနေသာ ေနရာေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနေသးသည္။ အဓိက လက္သည္မ်ားကေတာ့ စက္မႈဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္ကာ ခ်မ္းသာေနေသာ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ တုိးတက္ဖို႔အတြက္ အာဖရိက ေဒသသားမ်ား အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ေနရသည္။ ေဘာ့စနီးယား ဟာဇီဂိုဗီးနားတြင္လည္း အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ အေျမာက္အမ်ား။ ခရိုေရးရွန္း ႏုိင္ငံသား အခ်ဳိ႔သည္ ယေန႔အထိ ဥေရာတုိက္ရိွ ခ်မ္းသာတိုးတက္ေနေသာ ႏုိင္ငံမ်ားအေပၚ ခံစားခ်က္မေကာင္းၾက။ ခရိုေရးရွန္း ခရစ္ယန္တို႔သည္ မြတ္စလင္မ်ား ဥေရာပတုိက္သို႔ မလႊမ္းမိုးႏုိင္ေစရန္အတြက္ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ခံတုိက္ ေပးခဲ့ရသည္။ ခရိုေရးရွားေဒသသည္ ဥေရာပ ခရစ္ယန္မ်ား အတြက္ေရွ႔တန္းအက်ဆံုး ခံကတုပ္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔သာ သည္ေန႔ေခတ္၌ မြတ္စလင္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တုိက္ျဖစ္ခဲ့၍ နာမည္ဆိုးျဖင့္ က်န္ရစ္ရသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာလည္း ႏွစ္ဖက္ ေသေၾကခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကား ခရိုေရးရွားႏုိင္ငံသား အခ်ဳိ႔၏ခံစားခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထိုျပႆနာမ်ား၏ မူလဖန္တီးရွင္မွာ မည္သူနည္း။ ဥေရာပတုိက္တြင္ ကေန႔ခ်မ္းသာေနေသာ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏုိင္ငံတို႔သည္ သူတို႔တြင္ တာ၀န္ရိွေၾကာင္း ထုတ္ေဖၚ၀န္ခံျခင္းမရိွ။ အေရွ႔ေတာင္ အာရွေဒသ ႏုိင္ငံမ်ားအတြင္း ႏွစ္မ်ားမၾကာမီွက ျဖစ္ခဲ့ေသာ လူသားဆန္မႈကင္းမဲ့သည့္ လုပ္ရပ္မ်ား ရိွခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ေပၚတူဂီတို႔ လက္ေအာက္မ ွလြတ္လပ္ေရး ရရိွခဲ့ေသာ အေရွ႔တီေမာႏုိင္ငံအား အင္ဒိုနီးရွား ႏုိင္ငံမွ ၀င္ေရာက္ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ မသိမ္းပုိက္မွီ က်ဴးေက်ာ္သူ အင္ဒိုနီးရွား အစိုးရအား အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရမ်ားမွ ၀င္ေရာက္သိမ္းပုိက္ပါက သူတို႔အေနျဖင့္ မကန္႔ကြက္ဟု မီးစိမ္းျပခဲ့သည္။ ၾသစေတးလ် အစိုးရမွ လည္း သူတို႔ႏွင့္မဆိုင္ဟု သေဘာထားကာ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္အေရွ႔ တီေမာႏုိင္ငံသည္ အင္ဒိုနီးရွားတို႔ လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့သည္။ ထိုကာလမ်ားအတြင္း အင္ဒိုနီးရွား အစိုးရ၏ ဖိႏိွပ္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ အေရွ႔တီေမာ ျပည္သူ (၂၀၀, ၀၀၀) ေက်ာ္ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ လူဦးေရ၏ သံုးပံုတပံုေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးႀကီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာေကာ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းမရိွသေလာ။ ရိွသည္။ ရိွသည္မွ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကလည္း ရိွခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက က်ဴးလြန္ေနခဲ့သည္မွာလည္း ယခုတိုင္ဟုဆိုႏုိင္သည္။ အုပ္စိုးသူမ်ားက ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းကိုလည္း ႏိွပ္စက္သတ္ျဖတ္သည္။ မိမိထက္ လူဦးေရနည္းေသာ၊ အားနည္းေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားကိုလည္း ႏိွပ္စက္ သတ္ျဖတ္သည္။ အစိုးရစစ္တပ္၏ မုဒိမ္းက်င့္ျခင္းခံရေသာ တုိင္းရင္းသူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ မေရမတြက္ ႏုိင္ေအာင္ရိွသည္။ အခ်ဳိ႔ေသးငယ္ေသာ တုိင္းရင္းသားအုပ္စုမ်ား အတြက္ကား စုိးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။ ဖိႏိွပ္မႈမ်ားေအာက္၌ ၾကာလွ်င္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာ တုိင္းရင္းသား ဒုကၡသည္မ်ား အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ခိုလံႈေနရသည္။ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ အေရအတြက္ရိွေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားမ်ား အျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေနၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း အမ်ား အျပားရိွေနသည္။ အခ်ဳိ႔သည္ ယံုၾကည္ခ်က္တခုကို ကုိင္စြဲမိ၍ လူျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကရသည္။ လူမ်ားစုႀကီးကေတာ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးက အစ ဆံုးရံႈးေနရဆဲလည္း ျဖစ္သည္။ လူသားဆန္မႈကင္းမဲ့ေသာ အစိုးရတရပ္ တည္ရိွေနသည့္အတြက္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္းသည္ ေနာင္တြင္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တို႔ အေပၚ ပိုမိုႀကီးမားေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္ရန္အတြက္ တြန္းအား ျဖစ္လာေစသည္ကို မေမ့သင့္။ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းသည္ လူမ်ဳိးမတူသူမ်ား အၾကားတြင္လည္း ျဖစ္ပြါးသည္။ လူမ်ဳိးတူအုပ္စုတူ သူမ်ားအၾကား၌လည္း ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံႏွင့္ တႏုိင္ငံစစ္မက္ ျဖစ္ပြား သတ္ျဖတ္ၾကျခင္းအားျဖင့္လည္း ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ထို႔အျပင္ မိသားစုတစုအတြင္း၌ပင္ ေတြ႔ရတတ္ေသးသည္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ လူေနမႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရံဖန္ရံခါ ေတြ႔ေနရသည္ကေတာ့ မိဘက သားသမီးကို ဆံုးမျခင္းဆိုသည့္ ကိစၥမ်ားလည္း အက်ဳံး၀င္ေနသည္။ “ရိုက္လုိက္တာကြယ္၊ ကေလးကို ဆံုးမေနတာနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး တိရိစၧာန္တေကာင္ကို ရိုက္ေနသလိုပဲ”။ ကိုယ္ကိုတုိင္ မျမင္ဘူးရင္ေတာင္မွ ထိုစကားမ်ဳိး ၾကားဖူးေကာင္း ၾကားဖူးႏုိင္ပါသည္။ မိဘသည္ အင္အားႀကီးသည္။ ကေလးသည္ အင္အားနည္းသည္။ ထိုအင္အားနည္းေသာ ကေလးသည္ မိဘကို ျပန္လည္ မခုခံႏုိင္။ ထို႔အျပင္ အဟိတ္တိရိစၧာန္ တေကာင္ကဲ့သို႔ မိဘ၏ ရိုက္ခံႏွက္ျခင္း ခံရေသာကေလးသည္ သူ၏ လူသားဆန္မႈ ဆံုးရံႈးရသည္။ သူ႔ရြယ္တူ ကေလးမ်ား အၾကားတြင္ ထိုကေလးအေနျဖင့္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနဲ ခံစားရသည္။ မိဘအေပၚ ေၾကာက္စိတ္၀င္လာသည္ သာမက ထိုအေၾကာက္တရားသည္ စိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ကဲ့သို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းသြားႏုိင္၍ ကေလး၏အနာဂတ္ ဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္ဖို႔အတြက္ အတားအဆီးႀကီးလို ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ မိမိေမြးထားသည့္ ကေလးျဖစ္၍ မိမိႀကိဳက္သလို ဆံုးမႏုိင္သည္ဟု အခ်ဳိ႔ေသာ မိဘမ်ားက ယူဆသည္။ ဆံုးမတာ ကေလးေကာင္းဖို႔ဟု ဆင္ေျခေပးၾကသည္။ ဆံုးမနည္း ေကာင္း-မေကာင္းကို သတိမထားေတာ့။ အျခားသိမ္ေမြ႔ေသာနည္းမ်ားျဖင့္ ဆံုးမ၍ ရႏုိင္သည္ ဆိုသည္ကို မျမင္ႏုိင္ျခင္းသည္ (သို႔မဟုတ္) လက္မခံျခင္းသည္ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ဆက္တိုက္ သယ္ေဆာင္လာေလ့ရိွ သည္။ အီရတ္ကို အေမရိကန္ ၀င္တုိက္တာၾကည့္ပါ။ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ ၾသဇာကိုသံုး၍ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အစား ၾသဇာမာ သံုး၍ (စစ္ခင္း၍) ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ အီရတ္တြင္ ဒီမိုကေရစီဘယ္ေတာ့ အျမစ္တြယ္မည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ေဟာကိန္း မထုတ္ႏုိင္။ ထိုၾကားထဲတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုးေနရသည္။ ထို႔အတြက္ အေမရိကန္ပါေမာကၡ တဦးျဖစ္သူ ဂ်ဳိးဆက္ႏုိင္းက အေမရိကန္ အစိုးရသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေအာင္ပြဲႏွင့္ စစ္ေအးတုိက္ပြဲ ေအာင္ပြဲအတြင္း ယစ္မူးေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု ေ၀ဖန္ထားသည္။ ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ ၾသဇာမာသံုး၍ ေဆာင္ရြက္သည္ကို မွားသည္ဟု ေထာက္ျပ ထားသည္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း စစ္တပ္က ဦးေဆာင္ၿပီး စည္းကမ္းရိွသည့္ ဒီမိုကေရစီကို ထူေထာင္ေနသည္ဟု အာဏာရွင္တို႔ ေႂကြးေက်ာ္ေနတာ ႏွစ္အတန္ၾကာခဲ့ၿပီ။ တုတ္မိုး၍ အေကာင္အထည္ေဖၚေသာ ဒီမိုကေရစီသည္ ၾသဇာမာကို သံုးျခင္းျဖစ္၍ ဘယ္လုိလုပ္ ေကာင္းႏုိင္ပါ့မည္နည္း။ ဒီမိုကေရစီကို တည္ေဆာက္ က်င့္သံုးသည့္ ေနရာတြင္ လူသားဆန္မႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ စစ္သားဆန္ဆန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ လူမ်ားစုႀကီးအတြက္ အက်ဳိးမရိွ။ ယေန႔ ျမန္မာျပည္သူတို႔ လူသားဆန္စြာ ဂုဏ္သိကၡာရိွစြာ မေနႏုိင္ၾက။ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ေနသည့္ အာဏာရွင္မ်ား လက္ေအာက္တြင္ ညိႇဳးငယ္စြာ သက္ရွင္ေနၾကရသည္။ သည္ႏွစ္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလက ျဖစ္ခဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပခဲ့ သူမ်ားအား ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးေျမက်ႏိွမ္နင္းခဲ့ျခင္းသည္ အလြန္ အရုပ္ဆိုး အက်ဥ္းတန္ေသာ ျဖစ္ရပ္ဟု ဆိုပါရေစ။ ပို၍ ဆုိးသည္မွာ လူမ်ားအား လမ္းေပၚတြင္ ရိုက္ႏွက္ပစ္ခတ္ခဲ့ရံု သာမက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ား၊ ေနအိမ္မ်ားအား အခ်ိန္မေတာ္ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းၿပီး လူမ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ႏိွပ္စက္ျခင္းသည္ လူသားဆန္မႈကို ေျပာင္က်က် ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ လူသားဆန္မႈကို ခ်ဳိးေဖါက္ေနေသာ အုပ္စိုးသူမ်ားအား အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္အစိုးရက သက္ဇိုးရွည္ေအာင္ ပံ့ပိုး ေပးေနသည္။ ထိုသို႔ ပံ့ပိုးေပးသည့္အတြက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ စီးပြားေရး အက်ဳိးအျမတ္မ်ား တရုတ္အစိုးရ ရရိွေနသည္။ တခ်ိန္က ဂ်ပန္တို႔ တရုတ္ျပည္သူမ်ား အေပၚ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့စြာ ျပဳမူခဲ့သည္ကို တရုတ္တို႔ မေမ့ေသးဟု ဆိုပါက၊ ယေန႔ ျမန္မာျပည္သူတို႔ လူသားမဆန္စြာ သက္ရွင္ေနထုိင္ ေနရသည္ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ ရိွဖို႔ေတာ့ ေကာင္းသည္။ လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့စြာ ရပ္တည္ ေနထိုင္ေနရေသာ ျမန္မာျပည္သူတို႔ ကိစၥသည္ မိမိတို႔ႏွင့္ မဆုိင္ဟု တရုတ္အစိုးရက လစ္လ်ဴရႈထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိစီးပြါးေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ တခုတည္းကိုသာ ဦးစားေပးေန ေသာ၊ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္တို႔ကို က်ားကန္ေပးေနေသာ တရုတ္အစိုးရ၏ ေပၚလစီကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ရန္ အခ်ိန္တန္ၿပီဟု ဆိုျခင္သည္။ တုိင္းႏုိင္ငံမ်ား ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္ရန္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ နည္းလမ္းေပါင္းစံု၊ နည္းပညာမ်ဳိး စံုသံုး၍ အေကာင္အထည္ ေဖၚၾကျခင္းမွာ မဆန္း။ သို႔ေသာ္လူသားဆန္မႈကို လစ္လွ်ဴမရႈရန္ႏွင့္ လူသားဆန္မႈ မကင္းမဲ့ေစရန္လည္း တဖက္တြင္ သတိထား ဖို႔လိုသည္။ အေၾကာင္းကား ဤကမၻာႀကီးသည္ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ဆုိင္မ်ားႏွင့္ ဖြ႔ဲစည္းထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သက္ရိွလူသားတို႔ႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရည္ညြန္း ၁၈ ရက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)